یکی از اقدامات متهورانه که در نقاشی قرن بیستم به وقوع پیوست نهضت هنر انتزاعی یا آبستره بود.
سبک نقاشی آبستره یا تجریدی ، به نقاشی ای گفته میشود که دارای فرمهای انتزاعی است ، بدین معنی که در این نقاشیها قرار نیست فرمها و رنگهای استفاده شده اجسام واقعی را در ذهن ما تداعی کند.
فرم و رنگ اشاره به واقعیتی خارج از ذهن ندارد و خود به عنوان تنها واقعیت موجود مورد استفاده قرار میگیرد.
طبق این تعریف، هنر غیر واقعگرا از هنر واقعگرا مجزا میشود ، تمام سبکهای نقاشی که در آن فرم و شکل تداعی کننده واقعیتی در خارج از ذهن باشند ، در زیر مجموعه هنر واقعگرا قرار میگیرند.
رئالیسم ، کوبیسم ، امپرسیونیسم ، اکسپرسیونیسم و بسیاری از سبکهای نقاشی که در آنها ، فرم ارتباط خود را با واقعیت حفظ میکند ( حتی اگر این ارتباط بسیار کمرنگ باشد ) جزو زیر شاخه های هنر واقعگرا محسوب میگردند.
سبک نقاشی آبستره، یا مجرد (انتزاعی) به هنری اطلاق می شود که هیچ صورت یا شکل طبیعی در جهان در آن قابل شناسایی نیست و فقط از رنگ و فرم های تمثیلی و غیر طبیعی برای بیان مفاهیم خود بهره می گیرد.
به گفتهٔ مورخان هنر مدرن ، كاندینسكی هنرمند روسی الاصل نخستین نقاشی است که حدود سال ۱۹۱۰ قرن بیستم نخستین نقاشی کاملاً غیر بازنما با نام بدیهه سازی را عرضه کرده است.
از آن پس هنر نقاشی آبستره مدرن در بسیاری از جنبش ها و مکاتب هنری مختلف پرورانده شده است.